Gilbert Dingenen
     9 april 1945 - 15 februari 2011

In volle ontplooiing van een heel mooi seizoen, waarin we de zaal konden aankopen en verbouwen, in volle euforie van een reeks succesvolle opvoeringen van ‘Eén vloog over het koekoeksnest', overleed op 15 februari 2011 plots en geheel onverwacht Gilbert Dingenen.

Gilbert zal voor ons  altijd Sjareltje blijven: Sjareltje Krieckemans uit ‘Het koekoeksnest'. De acht jaren dat Gilbert onze maat was, speelde hij nog andere rollen, zoals de olijke Juul, de suisse in de kapel, een ernstige politieagent, een vrolijke fietsenmecanicien en een nauwgezette cameraman. Gilbert speelde graag toneel.
We zullen ons blijven herinneren  hoe opgewonden hij kon zijn als zijn vrienden of, meer nog, zijn dochters en kleinkinderen kwamen kijken. Niemand kon na de voorstelling dan zo glunderen en blinken zoals Gilbert. Een tafereel dat we zo graag nog heel vaak hadden gezien.

De rol van Sjareltje was hem op het lijf geschreven. Dat hartverwarmende, sympathieke personage met het gouden kinderhart paste perfect bij Gilberts karakter van levensgenieter. Hij hield van feesten en dansen, zorgde altijd voor de vrolijke noot, tapte moppen en beurde iedereen op. En dat ondanks het feit dat hij in zijn leven ook heel wat tegenslag te verwerken kreeg. Of misschien juist daardoor ... want in het leven liggen humor en drama dicht bijeen.

‘Eén vloog over het koekoeksnest' was Gilberts eerste stuk bij Ootello, in 2003. Het werd ook zijn laatste. En het kan niet anders dan symbolisch zijn dat de allerlaatste woorden die uitgesproken worden in dit stuk over leven en dood, van Sjareltje Krieckemans komen. Woorden van onvoorwaardelijke hoop in een moment van diepste droefenis. Ontroerende woorden van geloof dat we elkaar ooit terug zullen vinden.  

Zoals bij een theaterstuk waar het doek wordt dichtgeschoven maar alle personages elkaar opnieuw terugvinden achter dat doek om samen  - weer vereend -  te buigen.

Buigen is zich klein maken, uit dankbaarheid voor het applaus, het respect en de waardering.

Ons klein maken  uit dankbaarheid voor alle mooie momenten die Gilbert ons heeft gegeven, is wat we vandaag willen en moeten doen. Maar vanaf morgen zullen we die mooie momenten ook meenemen als een bron van vertroosting én inspiratie. En als we bij de volgende stukken zullen groeten, dan buigen we mee met en voor Gilbert.